УЗНАГАРОДА ДЛЯ ПРОСТАГА САЛДАТА У 1944 годзе мой прадзед Турко Аляксандр Аляксеевіч быў прызваны ў Чырвоную Армію стралком у 275 стралковую Познанскую Чырванасцяжную дывізію 117 стралковага палка. Ён удзельнічаў у вызваленні ад фашыстаў Беларусі і Польшчы, а таксама ў ваенных дзеяннях на тэрыторыі Германіі. Быў лепшым плывуном і першым пры любых пераправах палка праз ракі. Аднойчы падчас баявога шляху Аляксандр разам са сваім палком хацелі пераправіцца праз раку Одэр, але тут іх чакалі ворагі. Адразу ж пачалася перастрэлка. Каб дасягнуць другога берага ракі камандзір прыняў рашэнне: частка палка павінна трымаць абарону, а частка - паплыве праз раку. Бой працягваўся каля 2 сутак, але мэта была дасягнутая. «З вялікімі стратамі мы атрымалі перамогу. Але гэты дзень запомніўся надоўга. І гэта была Крывавая рака «Одэр» ... », - так распавядаў мой прадзед сваім унукам.Таксама мои родные поведали мне про здарэнне у час военного шляха ў горад Фюрстенвальде. Калі войскі спынілася на начлег, то прадзеда паставілі ахоўваць запасы ежы, якіх не хапала. Уначы да яго падышоў аднапалчанін, накіраваўшы дула аўтамата, запатрабаваў аддаць ежу. Аляксандр Аляксеевіч не разгубіўся і адказаў: «Ежа патрэбна ўсім!» У гэты момант пачуўся трэск галінак. Хтосьці ішоў. Гэты аднапалчанін спалохаўся і ўцёк. 24 красавіка 1945 года за два тыдні да Перамогі ён здзейсніў подзвіг. Здарылася гэта недалёка ад нямецкага горада Фюрстенвальде. 22 красавіка 1945 года, у перыяд Берлінскай аперацыі, камандуючыя дзвух франтоў прымалі тэрміновыя меры па прадухіленні адыходу буйных сіл праціўніка на Берлін.